ေကာင္းကင္ေထာင့္တစ္ေနရာက ၾကယ္တစင္းကို ကၽြန္ေတာ္ညတိုင္း လိုခ်င္တပ္မက္ခဲ့တယ္။ ညတိုင္း မြတ္သိပ္စြာ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းေတြဟာ က်ိမ္းစပ္လို႔ေနတယ္။
တေန႔ေတာ့ သူဟာ တည့္တည့္မတ္မတ္ ေၾကြဆင္းလာေလရဲ႕။
ေျမျပင္မွာ သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပန္းပင္ေလးပါပဲ။
ခုေတာ့ သူပြင့္ဖူးလာမယ့္ မနက္တိုင္းကို ရင္ခုန္စြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရတယ္။
ညဘက္ဆို သူ႔အိမ္မက္ေတြ..စိတ္ကူးယဥ္ဆဲ သူ႔ေမႊးရနံ႔ေတြ...ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ တကိုယ္ရည္ရူးသြပ္မွဳေတြ။
တေန႔ ကၽြန္ေတာ္ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ ပန္းပြင့္ေလးကို တပါးသူခူးေလမလား။
အလစ္အငိုက္ေတာင္ မေပးႏိုင္ေအာင္ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ ။ ၾကာေတာ့ ၾကယ္တစင္းရဲ႕ ပူေလာင္မွဳဟာ ကၽြန္ေတာ့ရင္ထဲမွာ အျမစ္တြယ္ခဲ့ေတာ့တယ္။
မနက္ျဖန္ ... မနက္ျဖန္နဲ႕ ..ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
ေသခ်ာတယ္..။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ အလွဆံုးပန္းပြင့္ေလးပါပဲ။ တသက္မွာ မခ်စ္ဖူးတဲ့ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ပြင့္ခ်ပ္ေလးေတြကို တို႔ထိရံုသာသာေလးနဲ႔တင္ ျပည့္စံုပါတယ္။
ဆူးေတြ စူးတယ္။ ပန္းအဆိပ္က သူ႔ရနံ႕သင္းတိုင္း ရူးခဲ့ရတာ..ကၽြန္ေတာ့ ပန္းပြင့္ေလး သိမွာလား။
စိုးရိမ္မွဳေတြ၊ ဆံုးရံႈးရမွာေၾကာက္တာေတြ မနာလိုတာေတြ ..ဒီလိုနဲ႔ ညညအိပ္ပ်က္ခဲ့တယ္..။
ပန္းဆိုတာ အပင္မွာ ရွိေနမွ အဓိပၸါယ္ရွိသတဲ့။ အတၱႀကီးတယ္ပဲ စြပ္စြဲခ်င္စြဲ.. သူ႔ကို အဓိပၸါယ္ရွိေသာဘ၀ကေန ကၽြန္ေတာ္ အဆံုးသတ္လိုက္တယ္။
သူ.....။
ကၽြန္ေတာ့ မိန္းကေလးဟာ ၾကယ္တစင္းေၾကြျပီး ပြင့္တဲ့ ပန္းပြင့္ေလးပါပဲ။
သူကိုယ္တိုင္ရယ္.. ကၽြန္ေတာ့္ကိုရယ္ ပူေလာင္ေစတယ္.. အဆိပ္သင့္တယ္။
ခူးေျခြနမ္းရႈိက္မိလို႕ ရင္ခြင္မွာ ဆူးခ်က္ေတြမ်ားလဲ ခ်စ္မွာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေတာ့ သူက ရယ္တယ္..။ မ်က္၀န္းနက္နက္ေလးေတြပဲ က်န္ေတာ့တဲ့အထိ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္တယ္။
ဒီညေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္မက္လွလွေတြနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေကာင္းပါရဲ႕ဗ်ာ။
“ခ်စ္သူ
မင္းႏိုးတဲ႔ နံနက္မွာ..
အနမ္း ငါ့အတြက္ ခ်န္ထားပါ
အသက္ေတြ ဆက္ရင္း
တိုးျပီးခ်စ္မယ္.။
အသခ်ၤာ အသေခ်ၤ
အိမ္မက္သာ မျဖစ္ၾကြင္းေစ။
ႏႈိူးေပးပါ အနမ္းနဲ႕မင္း
ခ်စ္သူ႔ နံနက္ခင္း။”
No comments:
Post a Comment